W świetle reflektorów vol. 3

Wchodząc na Stardollse pierwszy raz od... ohoho, wzięło mnie na zarobienie starmonet, a że w zadaniach wysłali mnie na Spotlight to uznałam, że w sumie przejrzę sobie, zamiast lajkować, jak większość leniwców, pierwsze pięć. (Zawsze tak robię, no i ten, polecam!)

Dzięki temu natknęłam się na spotlajtową perełkę. Dokładniej goonies4ever. Symbolizm, lubicie? U niej na pewno tego pod dostatkiem.

Opuszczony i podniszczony zakamarek miasta i samotny kruk obserwujący okolicę. Mgła rozprasza światło zarośniętej latarni ulicznej. Wczesny ranek, a może już wieczór? Kto wie.

Wózek z samotnym dzieckiem, zapewnie porzuconym przez rodziców w budzącym lęk lesie i kruk, tak, znowu on. Znowu obserwuje. Niczym początek historii dla jakiejś Raven Queen.

Goonies upodobała sobie te ptaszyska. W sumie nic dziwnego, bo widząc je od razu przywołuje się nastrój tajemniczości i grozy. Sama też je lubię. Na obrazku widzimy... w sumie co widzimy? Kruki rozszarpują jej wnętrzności, a ta patrzy w oczy jednemu z nich, niewzruszona.

Zmienię trochę tematykę, bo robiło się za mrocznie. Zabawny rysunek dalmatyńczyka gubiącego kropki od wiatru.

Słodki hau-haukacz zawieszony na drzwiach w nosidełku.
 

Czarownica w gronie wilków.

Zdawać by się mogło, że postać topi się, a przód jej sukni zmieni się w wodospad z atramentu, bądź innej ciemnej substancji.

Trudno mi to zinterpretować, szczerze powiedziawszy. Grób? Zamienienie w lód? Tak, czy inaczej wygląda ładnie i ciekawie.

Dowód na to, że artyście nie trzeba wiele, by zrobić coś przyciągającego uwagę widza.

Siedząca na urwisku kobieta, mewy, morze.

Wojownik zmierzający na potyczkę z demonem.

Stwierdzam dynie, stwierdzam halołin.

Na koniec intereujący obraz zniszczonego, płonącego otoczenia i białowłosa piękność, zabita przez strzałę, której śmierć opłakuje dziwne stworzenie. Po koronie stwierdzam, że jakiś władca.


Liczę, że chociaż jeden komentarz będzie odnośnie postu, a nie przerwy w pisaniu na blogu i innych dramoogniskach. Pozdrawiam.